Substantialism and Relationalism: A Meta-ontology of the Social

Za gl闚nymi nurtami w filozofii i naukach spolecznych kryje się sztywny i nakladający się na siebie kanon zalożeń filozoficznych: substancjalizm. Jego wplyw jest tak duży, że sięga od mechanistycznych teorii spolecznych po teorie konstruktywizmu spolecznego, subiektywizmu, kolektywizmu czy indywidualizmu w og鏊e. Wszyscy oni wierzą w coś spolecznego. Niniejsza praca proponuje analizę tych zalożeń na poziomie filozofii meta-ontologicznej, to znaczy jako zalożeń, kt鏎e operują i ukierunkowują definicje ontologiczne bez potrzeby ustalania jakiejkolwiek konkretnej definicji. Argumentuje się, że substancjalizm ustanawia metafizyczne maksymy o charakterze normatywnym, kt鏎e wymagają zdefiniowania tego, co spoleczne, jako klasy o wyraźnie określonych granicach, samowystarczalnej tożsamości i wlasnej przyczynowości, czyli jako zamkniętej struktury metafizycznej. Dla kontrastu, książka bada metafizyczne maksymy antagonistycznego nurtu meta-ontologicznego: relacjonizmu lub procesualizmu i jego otwartej struktury metafizycznej. Na koniec pozostaje pytanie o zasadnośc kategorii "spoleczny", otwierające r闚nież pytanie o "naturalny" i wielkie kategorie wsp鏊czesnej nauki.